Toen de territoria in het noorden van de Verenigde Staten ingedeeld moesten worden in staten, waren er een aantal stukken land dat eigenlijk niemand wilde hebben. Dit gebied ligt ten westen van Montanta en Wyoming, in de Rocky Mountains. Idaho was verre van populair. Het ruige en bergachtige karakter van het landschap was niet ideaal voor landbouw. Het settelen in Idaho startte pas echt toen werd ontdekt dat het gebied rijk was aan mineralen, zoals goud en zilver.
De goudkoorts (Gold Rush) in de Verenigde Staten begon in de jaren ’40 van de negentiende eeuw, toen goud werd gevonden in Californië. Elias Pierce was een van de mannen die richting Californië trok om op zoek te gaan naar goud. Hij vond goud, maar raakte afgeleid door avontuur. In 1852 bezocht hij Idaho voor het eerst, waar hij handelde met indianen. In 1860 keerde hij terug, zonder toestemming van de indianen, en vond hij goud vlakbij Orofino, in de Quartz Creek. Deze kleine hoeveelheid goud (met een waarde van 3 cent) zorgde voor de start van de goudkoorts in Idaho.
Tussen 1860 en 1866 produceerde Idaho 19% van het goud in de Verenigde Staten. Al snel kwamen er tussen de 10.000 en 15.000 mensen richting Idaho. Kleine nederzettingen ontstonden rondom goudmijnen. Zo ook het stadje Bay Horse, waar in 1864 de eerste mineralen werden gevonden.
Bay Horse was een kleine nederzetting in Custer County. Op het hoogtepunt had het stadje ruim driehonderd inwoners. Het goud dat was gevonden in dit gebied was van minimale hoeveelheid en de goudmijn was al snel niet meer winstgevend. De opleving van Bay Horse volgde in 1877, toen er zilver werd gevonden in het gebied. De mijn was zeer productief in het begin en zorgde ervoor dat Bay Horse een redelijke nederzetting werd.Wanneer je door Idaho rijdt begrijp je waarom het gebied niet populair was in het begin. Het is rotsachtig, de gesteentes zijn bruin en rood van kleur en het oogt ook niet heel vruchtbaar. Voor natuurliefhebbers is het een prachtige wereld. Onderweg kom je weinig bewoonde plekken tegen en wanneer je de snelweg verlaat maakt het asfalt plaats voor onverharde wegen. Rijden is hier al een avontuur op zich.
Om Bay Horse te bereiken moet je ook een stuk rijden over onverharde wegen. De wegen zijn smal en er is weinig ruimte om uit te wijken voor tegenliggers. Bay Horse is grotendeels in tact gebleven. Toen ik het stadje bezocht was het afgesloten voor toeschouwers, maar ik kon mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen.
Door het stadje loopt een beekje naar boven. De gebouwen staan nog zoals ze bijna honderd jaar geleden zijn achtergelaten, alhoewel de staat van de gebouwen zeer slecht is. Bay Horse is een aanrader voor iedereen die geïnteresseerd is in de geschiedenis van het mijnen in Idaho of wanneer de sfeer van een spookstad je intrigeert.
Wow prachtig! Goed geschreven en een leuk concept! Wilde gelijk meer lezen toen ik het uit had dus van mij mag het wel nog langer :)!