De lange straat in het oude centrum van Edinburgh kreeg haar koninklijke bijnaam in de 16e eeuw, toen de straat gebruikt werkt door de koning om van Edinburgh Castle naar Holyrood Abbey te lopen. The Royal Mile, dat trouwens zelfs iets langer is dan één mijl, bestaat uit vier delen: Castlehill, Lawnmarket, High Street en Canongate. The Royal Mile is hét historische centrum van de stad en een reis door Edinburgh’s geschiedenis.
Castlehill zegt het al: Edinburgh Castle is gebouwd bovenop een heuvel. Om precies te zijn een oude vulkaan die zo’n 325 miljoen jaar geleden gevormd is. Rond 200 v.Chr. werd een fort gebouwd op de top van de heuvel en begonnen mensen te settelen rondom dat fort. Tegenwoordig staat er een groot kasteel dat boven de stad uit prijkt, maar dit kasteel is niet in één keer gebouwd. In de 11e eeuw bestond het gebouw zeker nog grotendeels uit hout (Upper Ward). Pas vanaf de 13e eeuw werd het hout vervangen met steen. Het grootste deel van de gebouwen en de versterkingen werden pas in de 17e en 18e eeuw toegevoegd. Het poortgebouw werd zelfs pas in 1888 toegevoegd. Bij de ingang staat een standbeeld van William Wallace, een onafhankelijkheidsstrijder uit de 13e eeuw die jullie kennen uit de film Braveheart, en een standbeeld van Robert the Bruce, die de slag bij Bannockburn won. Het kasteel is een indrukwekkend en uniek gezicht vanuit elke hoek in de stad.
Om op de Royal Mile te blijven moet je de hobbelige weg vanaf het kasteel naar beneden volgen, zoals velen dat honderden jaren geleden ook al deden. Karakteristiek voor deze weg zijn de openingen tussen de gebouwen. Deze openingen worden ‘closes’ genoemd. Tegenwoordig zijn ze ontzettend populair bij toeristen, maar vroeger waren dit de plekken die je absoluut wilde vermijden. Inwoners deponeerden hier hun ontlasting en ander afval, dat vervolgens heuvelafwaarts buiten de stadsmuren belandde. Hygiëne was absoluut niet het belangrijkste in Edinburgh. Het is dus ook niet gek dat ook Edinburgh niet werd overgeslagen ten tijde van de pestepidemie in Europa.
Wanneer je aankomt bij Lawnmarket staat er aan de rechterkant een grote gotische kerk. Dit gebouw heeft geen kerkelijke functie meer, maar is nog steeds mooi om naar te kijken. Het gebouw is nu het centrum voor het Internationale Festival dat jaarlijks plaatsvindt in augustus. Wat zeker wel de moeite waard is, is om de Upper Bow in te slaan. Je komt dan uit bij Victoria Street, dé inspiratie voor J.K. Rowling’s Wegisweg uit de Harry Potter boeken!
Verder naar beneden, waar de Royal Mile overgaat van Lawnmarket in High Street, vind je de Heart of Midlothian. Dit is een mozaïek dat is verwerkt in de straat. Hier stond in de 15e eeuw de Old Tolbooth: een administratief centrum, gevangenis en de plek waar executies werden uitgevoerd. Wanneer criminelen werden vrijgelaten, spuugden zij op de drempel van de deur. Tegenwoordig spugen mensen op dit hart voor goed geluk (de Schotse politie vindt dit helemaal oké ;))
Meteen rechts van dit mozaïek staat St. Giles Cathedral. Deze kerk, ook wel High Kirk of Edinburgh genoemd, werd gebouwd in 1130. Het grootste deel van kerk is herbouwd, waardoor de originele delen uit de 12e eeuw niet meer aanwezig zijn. Ook St. Giles ontkwam niet aan de reformatie in de 16e eeuw. John Knox startte in 1559 een beeldenstorm waardoor middeleeuwse versieringen werden vernietigd. In 1638 verloor het gebouw de functie van kathedraal. Hoewel het tegenwoordig wél een kathedraal wordt genoemd, is dit dus officieel niet meer de functie. De kerk werd gebruikt om de guillotine van Edinburgh, The Maiden, op te slaan. Handig, de executieplek was immers slechts een paar meter verderop.
Wanneer je High Street afloopt zul je uiteindelijk aan je rechterhand World’s End Pub zien. Door de blauwe kleuren zal deze pub je direct opvallen. Dit was het einde van het centrum van de stad. De buitenmuur van de pub was onderdeel van de stadsmuur van Edinburgh. De stadspoort was direct voor de ingang van de pub en in de straat kun je nog precies zien waar de poort stond.
Aan het eind van Canongate staat Holyrood Palace. Dit paleis stond dus buiten de stadsmuren. Dit is niet opmerkelijk, aangezien het paleis grotendeels onbewoond is geweest. Tegenwoordig bevindt zich hier ook het moderne Schotse parlement. Ook is het mogelijk om vanaf hier richting Arthur’s Seat te lopen. Deze berg van 274 meter is gemakkelijk te beklimmen en geeft een prachtig uitzicht over de stad Edinburgh. Dit is zeker de moeite waard!
